کلام نخست

سلااام خدای مهربونم …

دلم نیومد شروع کنم ولی از تو نگم، بنویسم ولی از تو ننویسم

وقتی که لحظه لحظه بودنم رو مدیون توام، وقتی گرمای زندگیم از منبع بی نهایت توست

وقتی بارون رحمتت وجودم رو سرسبز  و بهاری کرده و نور وجودت راه رو برام روشن کرده …

هر روز با لبخند تو آغاز میکنم و با نگاه مهربونت به پایان میرسونم

وقتی تنهام لحظه لحظه کنارم قدم میزنی و جرئه جرئه بامحبتت سیرابم میکنی

میان خنده ها و گریه هام عطر وجودت به مشامم میرسه، و میان امید و ناامیدی

مسیر رو برام روشن میذاری …

خدا جونم شکرت که میتونم بنویسم و درک کنم.

چقدر راه نشونم دادی که مسیر درست رو پیدا کنم؛ مسیر رو شاید نتونستم درست پیدا کنم

ولی به هزار دلیل عاشقت شدم و دوستت دارم و از این بابت خوشحالم، چون میدونم

تا پایان همراه منی و هرگز دستم رو رها نمیکنی …